به باد رفت قصه های خوب ما

تباه شد خیال های خوب من

سخت در تاسفم

چه شد که ناگهان شعر های ما درون ما نماند

حرف های ما گریخت از خیال ما

چه شد شمع عشق ما به ته رسید

چه شد شاعرانه روز های ما به سر رسید

مرا که در سکوت خامش تو خفته ام خیال

فقط به تو نگفته ام که عشق را به دار بسته ام

فقط تویی که در سراچه ی همان نگاه اخرت

به خواب های خوب من ترانه خوانده ای

چه هیف شد که آن نگاه اخرت مرا ندید

چه هیف

چه هیف شد سکوت مرا احاطه کرد

چه هیف شد

تو در سکوت من میان بری به راه دیگری زدی

چه هیف شد تو از هوای عشق من به تنگ آمدی

چه هیف شد تو در تمام من به خواب رفته ای

چه خوب شد که فهمیده ام فقط منم

و تو میان ما و عشق ما نبوده ای

چه خوب شد به باور آمدم که تو من نمی شوی

چه خوب شد به باور آمدم که ما ،ما نمی شویم

وقت هست برای گفتن حرف های خوب

من و تو حرف ها را با نگاه زدیم

نخواستم حرف دلم را در نگاهم بخوانی ورنه من

همیشه مست حرف های تو

خیال را خیال کرده ام

و حال باور کرده ام که قصه بود

فقط حرفی بود که در من مانده بود