قسمت این بود ز عشق تو پریشان باشم

عاشق خسته دل بی سرو سامان باشم

قسمت این بود ز دوری تو من غنچه صفت

همه شب تا به سحر سر به گریبان باشم

روزگاری ست دل افتاده به دریای غمت

من گرفتار در امواج خروشان باشم

اشک از کاسه چشمان ترم می جوشد

تا به کی شاهد شبگریه پنهان باشم

دانی که چرا رفت وچرا اشک دلم ریخت؟!

او رفت و مسافر شد و از عشق گذر کرد

گر اشک به پشت سر او ریخته بر خاک

زین روست که او از من واز عشق حذر کرد

پشت سر او ریخته ام آب به اشکم