خسته ام ...

از صبوری خسته ام ...

از فرداهایی که در گلویم خفه ماند ...

از اشک هایی که قاه قاه خنده شد ...

ازحرف هایی که زنده به گورگشت در قبرستان دلم ...

آسان نیست در پس خنده های مصنوعی گریه های دلت را

در بی پناهیت در پشت هزاران دروغ پنهان کنی ...

این روزها معنی را از زندگیم حذف کرده ام ...

برایم فرقی نمی کند روزهایم را چگونه قربانی کنم ....!