در ایـن مـتـروکـه هـا

بـوی نـم گرفـتـه واژه هـایـم

هـوای پـرواز در سـرم

لـبـه ی پـرتـگـاهـی بـلـنـد

عـشـق را مـیـخوانـم...

تـو را مـیـجـویـم

سـخـت اسـت گـفـتـن دلـتـنـگـیـم در قـالـب ایـن واژه ها

 در رویـاهـای دور تـورا مـیـپـویـم...

مـانـدگـاری در دلـم

تـا هـمـیـشـه...

تـو حـواسـت نـیـسـت،

کـه قـیـامـت بـا تـو بـر پـا مـیـشـود در ایـن دلـم...

شـعـلـه ی عـشـقـت آتـش مـیـزنـد بـر تـمـام هـسـتـی ام

بـعـد مـدت هـا نـوشـتـم از سـر دلـتـنـگـی

دوسـتـت دارم ای بـهـتـریـن

ای اولـیـن و آخـریـن...

هـنـوز هـم در کـنـج دل پـوسـیـده ام

و در پـرتـیِ ایـن ذهـن و حـواس

تـو هـنـوز هـم بـا مـنـی...

در یـادمـی...

دوسـتـت مـیـدارم...قـدر هـمـیـن دلـتـنـگـی

کـه بـغـضـش از مـن تـوان ایـن نـوشـتـن را ربـود....

نـفـس هـایـم هـمـه سـنـگـیـن

واژه هـایـم هـمـه غـمـگـیـن...

روی بـال آخـریـن قـاصـدک رهـگـذر دلـتـنـگـی

مـیـنـویـسـم  

بـا رنـگ جـنـون

"دوسـتـت دارم  بـهـتـریـن ..."