شنیدم آوای مهربان عشق را.

 شنیدم ندای آمدن عشق را .

 شنیدم آواز دلنشین عشق را.

آوای عشق مرا به آرامش پر از دردو دل عشق برده بود.

آرامشی که قبل از هر دردو دلی به دلم می آید.

آوای پر از محبت ، پر از دردو دل و صحبت.

آوایی که با ندای آمدنش مرا به خواب رویایی عشق می برد.

خوابی که کاش تبدیل به حقیقت و بیدرای می شد.

می شنوم آوای مهربان عشق را و آرام میگیرم

 با گوش دادن به آن و به خواب رویایی می روم .

آوایی که به من میگوید عشق تا پایان راه با تو است.

آوایی که به من میگوید می نوازم آواز عشق را برایت تا پایان راه زندگی!

آوای عشق مثل صدای ساحل آرام دریا است

که با هم خوردن مرواریدها و صدف ها به گوش می رسد

 همراه با صدای موج آرام کنار دریا که مرا به آرامش می برد.

آوای عشق همان صدای نسیمی است که

 به من سلام میگوید با آرامش!

آوای عشق همان صدای باران است که

 با قطراتش به زمین می ریزد .

آوای عشق خیلی دلنشین است ،

 آوازی آرام و بی رقیب است.