شربت اشک روان

بیمار غیر شربت اشک روان نداشت 

بودش هزار درد و توان بیان نداشت 

دانی چرا ز آل پیمبر کشید دست 

نقشی دگر به کار ستم آسمان نداشت 

تنها زمین نداشت به سر دست از فلک 

پایی به عزم پیش‌نهادن، زمان نداشت 

یکسر به خاک ریخت گل و غنچه، شاخ و برگ 

آمد ولی ز باغ نصیبی خزان نداشت 

دانی به کربلا ز چه او را عدو نکشت 

تا کوفه زنده ماندن او را گمان نداشت 

از تب زب س که ضعف بر او چیره گشته بود 

می‌خواست بگذرد ز سر جان، توان نداشت 

یک آسمان ستاره به ماه رخش ز اشک 

می‌رفت، یک ستاره به هفت آسمان نداشت 

در ترکش دلش که دو صد تیر آه بود 

می‌برد و غیر قامت زینب کمان نداشت
 

***حاج علی انسانی***